GrY kOmPuTeRoWe

Matek13

Premiera nowego dodatku do Simsów, Nocnego życia, przeszła u nas tak jakoś bez echa w porównaniu z fajerwerkami wokół podstawowej wersji i pierwszego add-on’a. Polska filia EA, dotychczas żywo zainteresowana reakcjami fanów i ciągle rosnącą popularnością gry, teraz olała sprawę, bo naszym rodzimym dystrybutorem został LEM, który jak widać również bazuje na ugruntowanej już sławie tego tytułu. Niby racja, bo sprzedaż faktycznie będzie spora jak zawsze, ale dziwi fakt, że już tyle czasu upłynęło od premiery gry, a na polskich serwisach growych zero reakcji w temacie poza jednym rodzynkiem. My nadrabiamy zaległości najszybciej jak tylko się dało.

Nocne życie to przede wszystkim mnóstwo wizualnych efektów specjalnych, ukłon w stronę fanów w kwestii niektórych sprzętów i gadżetów, których się domagali, oraz uatrakcyjniający grę nowy rodzaj Simów, kojarzący się niewątpliwie z nocą – wampiry mianowicie. Głównym motywem, na którym oparto cały pomysł add-on’a, jest okolica, gdzie zabawa zaczyna się na dobre dopiero po zmroku. Tak jak w Na studiach przypisywaliśmy uczelnię konkretnemu otoczeniu, tak tu wybieramy lub tworzymy własną dzielnicę klubową. Sama w sobie nie jest niczym nadzwyczajnym, jednak o jej wyjątkowości decyduje spora ilość nowych sprzętów, urządzeń, i oczywiście pojawiających się wraz z nimi nowych opcji. Część z nich da się umieścić w domu i poprzestać na urządzaniu imprez u siebie, ale niektóre są dostępne tylko na parcelach publicznych - do tego dochodzi jeszcze okazja zawarcia znajomości z innymi Simsami i zachęcający do podróży krótki czas ładowania się wybranej okolicy. Co nas jeszcze pcha do wypadów za miasto? Na pewno długo oczekiwany przez graczy samochód. Oprócz współczynników charakterystycznych dla wszystkich sprzętów użytkowych posiada on jeszcze szereg różnych opcji: można posłuchać w nim stereo, włączyć światła, zainstalować alarm, przytulać, flirtować, a nawet kochać się. Teraz nie ma problemu, gdy nie zdążymy do pracy albo dziecko przegapi autobus szkolny, nie trzeba też dzwonić po taksówkę – wystarczy wsiąść i pojechać gdziekolwiek zechcemy i o jakiej porze dnia lub nocy nam się zamarzy. Choćby właśnie poszaleć na Przedmieście...

Co zatem czeka na Simy spragnione mocnych wrażeń? Dzielnica klubowa oferuje wszystko to, co służy zabawie i przyjemnemu spędzaniu czasu. Znajdziemy tu restauracje, dyskoteki gdzie można na chwilę wcielić się w didżeja, kluby karaoke, kręgielnie, puby karciane, sklepy, a czasem mieszankę wybuchową, złożoną kilku rozrywek naraz. Jedne są bardziej atrakcyjne, inne mniej, ale odkrywanie ich z pewnością na początku gry stanowi niesamowitą przyjemność. Wizyta w restauracji na przykład to prawdziwy rytuał związany z przydzielaniem miejsca, zamawianiem potraw, płaceniem rachunku. A oczekiwanie na posiłek urozmaicić można wykorzystując szereg opcji dostępnych „w wersji krzesełkowej” – da się teraz na siedząco flirtować, wznosić toast czy zwyczajnie bawić się jedzeniem, a nawet oświadczyć się, czemu jednak nie towarzyszy znany fanom uroczy filmik zaręczynowy. Co ciekawsze, wszystkie nowości doskonale nadają się do zacieśniania związków i przyjaźni, i można je wykorzystać podczas spotkań i randek, które stanowią zupełną nowalijkę w grze. To w zasadzie minigry z określonym limitem czasu, tak jak miało to miejsce w przypadku domowych imprez. Tu jednakże zabawa polega na realizowaniu pragnień drugiej strony, co zresztą trudne nie jest, gdyż możemy do nich cały czas zerkać. Prawdę mówiąc, myślałam że randki będą większym wyzwaniem. Fajny jest za to pomysł z prezentami otrzymywanymi w podzięce za miło spędzony czas – mogą to być róże lub liściki miłosne, ale nie tylko – mnie się zdarzyło dostać marmurowe popiersie jakiegoś Tylopolda. Pięknie, ładnie, ale dodatek zmienił nieco kameralny stosunek Simów do siebie. Mimo że wszystko wskazuje na pogłębianie się wzajemnych interakcji Simów, jednak jest inaczej. Przedtem gracz skupiał się bardziej na rodzinnym i zawodowym życiu swoich podopiecznych, wszystko działo się wolniej, dało się wyłapać jakieś konkretne smaczki, które cieszyły. Teraz jest okazja zasmakować shoppingu i clubbingu oraz typowego dla nich stylu bycia. Całe dotychczasowe życie Sima schodzi na drugi plan, a liczą się tylko wypady za miasto, imprezy i spotkania z przyjaciółmi. To wprawdzie modny trend i w rzeczywistości, ale czy ja wiem, czy dobrze dobrany przykład dla nastolatków, które stanowią większość wśród fanów The Sims 2. W gruncie rzeczy nie mam nic przeciwko, tylko jeśli już, to jakoś mi ciągle brakuje szlugów i browarka, co owszem, mniej zawoalowane w wymowie jest, jednak chyba nie bardziej naganne.
W świecie przyjemności, polowań i zdobyczy w cenie jest atrakcyjność. Twórcy zadbali i o to, przydzielając Simom upodobania, na podstawie których same określają kim się bliżej zainteresują. Nie jest tych cech zbyt wiele i skupiają się jedynie na wyglądzie zewnętrznym –na przykład kolorze włosów, rodzaju ubrania czy przyjemnym zapachu. Niemniej jednak daje to jeszcze większe złudzenie realności simsowego świata. Na atrakcyjność Simów wpływają także gadżety, takie jak woda kolońska czy miłosny eliksir kupiony u Cyganki. Ta ostatnia zajmuje się przy okazji swataniem samotnych Simów i jest jedną z charakterystycznych postaci Nocnego życia. Podobnie zresztą jak babcia-przyzwoitka, trochę stuknięta staruszka, która przywraca do pionu Simsy zachowujące się nieco frywolnie w miejscach publicznych. Na początku gry takim właśnie smaczkiem są wampiry. Nieczęsto je można spotkać, ale gdy już się uda, warto się z nimi zaprzyjaźnić. Możliwość zostania jednym z władców nocy to kusząca perspektywa. Kiedy już to się stanie, życie naszego Sima faktycznie ograniczy się tylko do pory nocnej, gdyż promienie słoneczne są dla wampirów zabójcze – paski podstawowych potrzeb stają się wówczas czerwone, aż z Sima pozostaje tylko kupka popiołu – jedynym wyjściem jest przeczekanie dnia w trumnie, którą też, a jakże, znajdziemy w panelu zakupów. Za to noc jest dla niego zbawienna do tego stopnia, że nie tylko nie starzeje się, ale też wszystkie potrzeby ulegają zastopowaniu. Pomysł z wampirami jest naprawdę udany, trzeba przyznać. Tyle że w sumie gra się nimi zupełnie niezależnie od dotychczasowej rozgrywki. Moim zdaniem Na studiach było lepiej wkomponowane w całość, doskonale ją uzupełniając, ale pozostawiając nam możliwość wyboru. Tu mamy do czynienia z czymś zupełnie innym – zainstalowanie dodatku to z pewnością odmiana, na którą czekali fani, ale to także zmiana dotychczasowego stylu gry – nie ma już wyboru: nie iść na studia, pracować w normalnym zawodzie albo iść i zrobić np. paranormalną karierę; tutaj czy chcemy, czy nie, nasz Sim będzie musiał chodzić na parcele publiczne, np. zapraszany przez przyjaciół, albo też pojawiać się będą u niego takie właśnie pragnienia, kiedy tylko pasek zabawy zmieni kolor. A dzieje się tak często, jak wiemy, przez co gra robi się monotonna (!). Same wampiry zaś, to atrakcja na krótką metę niestety, na początku bowiem wydają się objawieniem w grze, za chwilę jednak powszednieją do bólu.

Tak jak wspominałam, dużą rolę w Nocnym życiu pełnią efekty specjalne, nowe animacje i klimatyczne gadżety. Te pierwsze powiązano głównie z emocjami – teraz złość czy zainteresowanie Simy wyrażają nie tylko za pomocą gestów i mimiki, doszły do tego jeszcze podświetlające mgiełki, unoszące się wokół postaci serduszka oznaczające namiętność czy kwiatki symbolizujące zapach. Daje to złudzenie, że Simy mają uczucia nie tylko na obrazku w panelu związków, ale żywo reagują na obecność lubianych lub znienawidzonych znajomych, np. czerwoną płomienistą obwódką dookoła głowy, znamionującą gniew. Pokłócone Simy dużo trudniej też pogodzić. Wizualne atrakcje to także jeszcze więcej kolorów, błysków – w tym migające płytki podłogowe parkietu tanecznego, fontanny kolumnowe, buchające ogniem gejzery, dyskotekowe kule rzucające snopy światła, itp. Ale prawdziwe arcydzieło to drobne animacje związane z nowymi opcjami – tutaj wszystko wygląda jak w realnym świecie, zarówno przytulany wolny taniec, jak i rzut kulą do kręgli. Pod względem graficznym Simsom należałaby się 9 nawet, gdyby nie niewygodne sterowanie mało czułą kamerą, o którym twórcy jakby zapomnieli. Za to prawie zupełnie nie mam zastrzeżeń do oprawy audio. Na każdej parceli publicznej słychać inny rodzaj muzyki, więc można wybrać sobie coś według gustu, począwszy od jakiegoś techno i transu poprzez lata 60. a skończywszy na muzyce klasycznej. Odgłosy otoczenia i nowe okrzyki Simsów to również majstersztyk, choć akurat mowa wampirów brzmi trochę jak bełkot przygłupa, ale to szczegół.

Nowości wiele zatem mamy, ale raczej graficzno-kosmetycznych, które mają za zadanie jeszcze bardziej urealnić rozgrywkę. I taką też rolę spełniają doskonale. Wampiry, jak już wspomniałam, szybko nam się znudzą, zwłaszcza że łatwo doprowadzić do przemiany, i nie dzieje się to losowo jak w przypadku porwania przez kosmitów i urodzenia małych, zielonych Simów. Co do clubbing’u, to mimo że takie życie nie jest mi obce, w grze szybko mi się przejadło. Co nie oznacza oczywiście, że nie uatrakcyjnia gry, nie, nie – jest po prostu za szybkie i za płytkie, co stanowi odwrotność tego, do czego cały czas zmierzał rozwój Simów, czyli do zagmatwania i skomplikowania relacji miedzy nimi. Życie nocne wszystko uprościło, co akurat mnie się nie podoba, ale z pewnością wielbicieli Simsów i tak moje gadanie nie odstraszy.